Wystawy narodowe
Na terenie Muzeum udostępnione są zwiedzającym, oprócz wystawy ogólnej także inne ekspozycje stałe, określane jako narodowe. Do idei ich tworzenia — wysuniętej już w 1946 r. w pierwszym programie organizacji Muzeum — powrócono pod koniec lat 50. z inicjatywy Międzynarodowego Komitetu Oświęcimskiego. Uznano, że należy spopularyzować wiedzę o okupacji hitlerowskiej w poszczególnych krajach, których obywatele ginęli w KL Auschwitz, ukazać związki pomiędzy historią okupacji w danym kraju a historią obozu, ukazać los obywateli danego kraju, a także ruch oporu.
Jako pierwszą otwarto w 1960 r. wystawę narodową Czechosłowacji, w tym samym roku utworzono wystawę narodową Węgier. W 1961 r. powstały dwie kolejne ekspozycje narodowe: Związku Radzieckiego i Niemieckiej Republiki Demokratycznej. W latach 60. otwarta została jeszcze wystawa narodowa Jugosławii, Belgii i Danii.
W latach 70. zorganizowały i udostępniły swe wystawy takie państwa jak: Bułgaria, Austria, Francja, a w osiemdziesiątych Holandia, Włochy i Polska.
Większość z ekspozycji z czasem była modernizowana lub zmieniana, nawet kilkakrotnie. Przygotowaniem wystawy od strony merytorycznej, plastycznej i wykonawczej zajmowały się organizacje lub ministerstwa z poszczególnych państw. Należąca do tej grupy ekspozycja Męczeństwo, walka i zagłada Żydów w latach 1933-1945 wykonana została przez stronę polską.